Her kjem endå eit bilete frå ein av dei fine dagsturane eg fekk saman med K. i sommar. Me hadde gått opp ein bratt sti mot ein gammal nedlagt gard frå gamle dagar. Der var det mykje fint å sjå både ute og inne. Ein del folk var det og, - ute i same ærend som oss.
Etter den bratte turen opp vart me belønna med ein nydeleg utsikt, - nedover mot dalbotnen og dei mange fjella omkring. Der tok me oss ein matbit, var innom det dørlause utedoet, og sjølv tok eg ein god del bilete, slik som eg plar gjera.
Me gjekk ikkje ned att same vegen, men fortsatte oppover og innover denne fine dalen som biletet viser.
Når me er ute og går slik me tre, så er det alltid Tinka som går først. Ho har fått den vanen. Slik skal det liksom vera, så følgjer eg, medan K. dannar baktroppen.
Me følgde ein fin sti innover denne dalen eit stykke. Så flott å gå der i det frodige landskapet, omringa av høge toppar. Eit draumelandskap.
Etter å ha gått eit stykke innover dalen, kryssa me ei bru og gjekk attende på andre sida av elva, forbi ei seter og nedover mot låglandet. Litt mindre bratt den vegen.
Dette vart endå ein vellukka dagstur før me kjørte attende til K. sitt hus for mat og kvile.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar