Vinteren vart lang og våt som vanleg. Mange ruskete regnversdagar har me måtta tåla, men så må eg ikkje gløyma den fine perioden med snø og kulde i februar-mars. Vatna på byfjella fraus til og snøen la seg så fint oppå.
Ei stund var det som eit eventyrlandskap å vandra omkring i der oppe i høgden med nydelege forhold for skigåing. For min del vart det berre ein skitur. Og grunnen var at den eine dagen enda med eit stygt fall på knallhardt underlag ein stad der i lysløypa. Mitt kjære halebein som tok støyten den dagen, er for lengst lækt. Men då eg endeleg var bra att, var det slutt på godveret.
No har det gått ei tid sidan, og me har teke steget over i neste årstid: Våren. Tida då det livnar til i naturen. Snøklokkene har blømd lenge, og krokus og påskeliljer er no på sitt finaste.
Når eg no går mine vanlege lufteturar med Tinka, er det så fint å nyta synet av desse vårblomane som så trufast dukkar opp kvart år på denne tida.
Dei gule krokusane på biletet lyser opp i kapp med sola. Så fint at Gud har skapt blomane, tenkjer eg då. Berre synet av noko så nydeleg er som eit handtrykk ovanfrå.
No er me så vidt kome over i andre vårmånaden. Det er midt i påskeveka. Merkar godt at det er høgtid, for det er så herleg stillt utanfor soveromsvindauga her eg sit. Trafikken har stilna, og mange er sikkert vekkreiste sjølv om dette er den andre annleis-påska i denne spesielle tida.
Kan me snart håpa på normale tilstander? Tida får visa oss det.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar