Medan aprilsola gjer sitt beste for å spreia litt varme, sit eg her og minnest kva som skjedde for nøyaktig to veker sidan. Det var ein like fin vårdag som i dag. Og ein heilt spesiell dag for ein liten gut som skulle berast til dåpen: Min kjære O. sitt åttande og yngste barnebarn. Me var til stades i same kyrkja då vesleguten sine to sysken vart døypte, men denne gongen vart det litt annleis. Det vesle viruset som kom frå Kina og spreidde seg over omtrent heile verda ein gong i fjor, sette sitt preg på også denne dagen her i vårt vesle land langt mot nord.
Det vart ikkje ei vanleg gudsteneste, men berre ei dåpshandling for det vesle barnet med familie og slekt. Den vesle forsamlinga sat spreidde utover i kyrkja med god avstand slik at eventuelle virus ikkje skulle hoppa frå den eine til den andre. Alle var godt forsynte med munnbind. Å syngja med munnnbind var litt spesielt, men slik er det i desse tider. Dåpsbarnet var 6 - 7 månader gammalt, og var heilt med på det som skjedde. Men då dåpen var unnagjort sovna han, og sov godt gjennom all fotografering etterpå.
Når det gjaldt dåpsselskapet etterpå, måtte me tenkja nytt, for på det tidspunktet var det ikkje lov å ha besøk av fleire enn to stykk innandørs. Så ville me feira måtte det skje utandørs. Løysinga vart å samlast på eit friluftsområde i nærleiken, nede i fjæresteinane ved eit vatn. Der vart det pølsesteiking og kakeeting. Eit uvanleg men fint samvær. Me hadde hatt ein del snøbyger siste dagane, men akkurat den dagen skein sola heile dagen utan ei einaste byge verken av regn eller snø. Så der var me heldige.
Dette vart den mest spesielle dåpen og dåpsselskapet eg har opplevd. Barnedåp med ny vri, men minst like kjekt. Ei oppleving eg kjem til til å hugsa.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar