Så vart det ein slags 17.mai i år og: Korona-17. mai for andre gong. Kanskje det vert ei litt meir normal feiring neste år, men ein veit aldri. "Pesten" trekkjer i langdrag. Får prøva å gjera det beste ut av det enno ei tid.
Ut på føremiddagen begynte eg å ta på meg bunaden. Då må ein ha god tid, for det tek si tid å få på seg all den stasen som høyrer til. I fjor droppa eg bunaden, men slikt kan ein ikkje gjera til vane, så denne gongen måtte bunaden fram. O. tok på seg dressen og saman hadde me tenkt oss ein liten tur i solskinet. Dessutan måtte Tinka ut.
Eg hadde rekna med ei roleg feiring i år som i fjor. Hovudprosesjonen var avlyst i år og, likevel var det liv og leven i gatene. Brått kom eit buekorps trommande forbi soveromsglaset, etterfølgd av ein liten prosesjon frå den næraste barneskulen. Godt å sjå at det er noko som er normalt.
Litt før kl. 12.00 gjekk me ut for å ta ein liten tur i nærmiljøet. Me hadde ikkje kome lenger enn eit par meter bortover gata før salutten høyrdest høgt og tydeleg over byen. Den hadde me ikkje rekna med. Greitt nok for O. og meg, men det vart for mykje for den skotredde hunden vår. Stakkars Tinka! Ho kraup saman i redsle, skalv så tennene klapra og prøvde å koma seg inn ei dør. Det var som om det skulle vore nyttårsafta. Me forstod fort at dette nytta ikkje, så det var berre å koma seg inn att og prøva å roa hunden.
Etter ca ein halv time prøvde me på nytt. Ingen salutt denne gongen, men Tinka følte seg ikkje trygg, så det vart ingen langtur. Likevel var det kjekt å koma ut, sjå bunadskledde folk og oppleva noko tilnærma normalt. Etterpå gjekk me inn og kosa oss med rjommagraut og det som høyrer med. Is til dessert vart det litt seinare.
No i kveld hadde me oss endå ein tur med Tinka. Denne gongen var ho roleg og alt var greitt. Det var fortsatt mykje folk i gatene, og festing høyrdest både ute og inne mange stader. Ikkje særleg respekt for koronarestriksjonar, så det vert nok ei oppblomstring av smitte etter dette. Men det får verta deira problem. O. og eg tek det roleg som vanleg, og tek vår del av dugnaden mot ein normal kvardag.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar