- Ca ei veke før jul kom snøen. Dei fleste ønskjer seg vel julesnø, men då han kom, var det vel få som trudde at han vart liggjande til jul. Men det gjorde han altså, og ikkje berre det - han ligg her enno. Og med jamne mellomrom har me fått påfyll. Så no har me hatt snø så lenge at rekorden for samanhengande snødagar forlengst er nådd her på desse kantar. Var det i 1917 dei hadde ein vinter som kunne samanliknast med dette? Det var visst noko slikt eg høyrde på nyhetene her ein dag...
Og fordelane er mange: Me har sloppe det tradisjonelle siperegnet som me plar ha i månadsvis, sommar som vinter. Deprimerande ver!
I staden har me hatt mykje sol- og skidagar i massevis. Eg kosar meg når det er slik! Studerer vermeldinga kvar dag på jakt etter nye skiturar i fjellet. Og eg veit at ho som ligg i hundesofaen er heilt einig.
Akkurat no ser eg ut på min snødekte altan: Så stor forskjell kan det vera på sommar og vinter! Så fin kan ein vinter vera.
I altankassen min som plar vera full av blomar sommarstid, er det no heilt uleveleg for alt levande. Men det som no fyller altankassen, den fine KVITE snøen, har sanneleg gjeve meg mykje liv og livskvalitet den siste tida. Denne vinteren har vore og er skikkeleg vinter. Av det slaget ein hugsar frå barndomen, - snø heile tida.
Mange ønskjer seg vår no. Men eg er ikkje klar for å gje slepp på snøen. Har enno mykje ugjort i vinterfjellet. Så når eg er ferdig med å skriva dette, skal eg finna meg ei vermelding og planleggja nye vinteropplevingar. Her gjeldt det å leva medan ein lever !
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar