Dette var det synet som møtte Tinka og meg i dag då me skulle ut og gå morgontur. Nett utom hovudinngangen låg det fin ubrukt snø og venta på oss. Det var berre til å stiga ut i den kvite herlegdomen.
Eg har vel sagt det før at eg likar snø. Det er noko med fargen og måten det kjem dalande forsiktigt ned. Så roleg og fredfullt. I rak motsetning til regnet som kjem plaskande i store mengder blanda med vind og fyller heile tilværet med væte og utrivnad.
Det har forresten vore svært så fint og tørt siste tida. Eg nyt det, og Tinka deler mi interesse for snø. Etter å ha gått eit stykke på denne morgonturen, fann eg ein roleg stad der eg sleppte Tinka. Ho nytta høvet og sprang som ein rakett rundt omkring og kosa seg veldig.
Men innimellom har det vore skikkeleg hålkeføre. Slik vert det når det kjem regn ein dag og kuldegrader den neste. Ein dag for nokre veker sidan var det så gale at det kom på Vestlandsrevyen. Heile byen var speilblank av is, og eit stort antal uheldige hamna på Legevakten. Eg var uheldig sjølv ein kveld eg var ute og lufta Tinka. Det var blank is og eg hadde tankane heilt andre stader. Brått forsvant føtene under meg og eg fann meg sjølv att liggjande på ryggen medan eg såg opp i stjernene. Det var høgre skinka som tok i mot støyten. Kjenner det enno. Eg reiste meg opp att og bestemte meg for å ha tankane med meg på eit slikt føre. Broddar hadde og vore på sin plass.
Slik er det heldigvis ikkje i dag. No er det forresten snart tid for midt-på-dagen-turen med Tinka. Gler meg. Slike dagar må nyttast og nytast.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar