Jul 2017

  - Så vart det jul i år og. Den regnvåte hausten gjekk over i ei minst like regnvåt jul. Meteorologane trua med ekstremver og nedbørsrekord her i landets våtaste by, og vått vart det, no som elles. Tinka og eg kjenner det på kroppen, på våre tre daglege turar.
Slik er det å ha hund. Ut må ein uansett ver. Men me har så godt av det.  Min kjære O. ser på veret når det er spørsmål om tur. Det kan ikkje Tinka og eg gjera. Eg har forlengst investert i paraply med stålspilar. Noko anna nyttar ikkje når nordavinden (og andre vindar) er med i bildet. Regnklede og paraply kunne like gjerne vore nasjonaldrakta her på vestlandet. Men me lir ikkje av tørke som så mange andre stader i verda. Veldig godt !

  - Men jul vart det altså likevel. I går samla me O. sine etterkomarar til den tradisjonelle juletorskmiddagen. Alle fekk metta seg med førsteklasses kokt torsk, dessert og julekaker.

  -  Så følgde gåveutdeling. Og alle fekk gåver som passa for kvar enkelt. Om ei snelle til fiskestong(bildet) passar til denne dama, får tida visa. Men det var noko eg hadde ønskt meg.
 O. har hatt ei lita, gammal fiskestong utan snelle ståande som han ikkje har planar om å bruka meir, sidan han har ei anna større som han likar betre. Først spurde eg om eg kunne kjøpa den gamle av han. Så vart det litt diskusjon som enda med at eg kunne overta henne og ønskja meg ei ny snelle til jul. Og slik vart det.

  - No  drøymer eg om sommardagar der me står på kaien ved hytta med kvar si fiskestong og hentar opp fisk til hyttemiddagen...

Eit streif av vinter

Endeleg kom regnet ned i fast form og la sitt kvite teppe over alt og alle. No ein dag då me var ute på dagens kveldstur, møtte me denne snømannen. Han stod der og lyste så kvit og fin. Akkurat den fargen som eg hungrar så etter på denne tida av året.  

Eg trur Tinka og eg tenkjer likt når det gjeldt snø. Ho jublar på sin måte når ho kjem ut og oppdagar snøen. Då er det å rulla seg og rasa omkring. Det ser ut som om ho og får meir energi av lyset (som om ho ikkje har nok av det frå før) Kanskje me to snøelskarar skal unna oss nokre dagar på fjellet og få utløp for turlyster i snøen... Eg kan no bruka litt av førejulstida til å drøyma litt i den retning. For i morgon er veret attende til det "normale", grått og vått. 

Men no står jula for døra, så eg får drøyma enno ei stund. Og enn så lenge kosa meg inne, med julebrevskriving, smultringbakst og andre adventsysler. 

  

Alt er ein overgang.

Det har ikkje vorte mykje bloggskriving no i haust. Ikkje det at eg har så mykje å gjera. Har alltid noko som opptek meg. Sit aldri med hendene i fanget. Og stadig er planane mange. Men uansett så går tida skrekkeleg fort!
 Dagane har vorte så korte at mange av mine planar har vorte med tanken. Mørkret ruver over den regnvåte byen, og i det siste har eg vore trøttare enn elles. Eg vel å skulda på årstida.
  -  Sist veke kom det likevel eit lyspunkt frå Det Meteorologiske Institutt: Det var snø i vente! Og mitt barnlege hjarta gledde seg stort. Men då tida var inne, kom snøen som regn,  -  som vanleg.
  - Så no sit eg her og prøver å halda motet oppe med eit lite sommarminne frå årets hyttesesong: To blømande rosebusker(bildet)  Det var så kjekt å koma på hyttetur og sjå så mange roser. Men også her vart gleda kortvarig. Den neste hytteturen møtte meg med tomme rosestilkar. Berre greinene stod att. Ingen tvil om kven som hadde vore der. Hjortebestanden spør ikkje om lov når dei vil ha noko.
Så følgde fleire roselause månader der ved hytta.  Men så, på ein dagstur dit den 31.oktober  stod det brått ein knopp i rosebedet. Han stod der og lyste så frimodigt i dei kalde, våte omgjevnadene.
Det skulle ikkje meir til for at stemningsleiet mitt steig nokre hakk.
Men på neste hyttedagstur var han vekke. Det vart hjortamat av den knoppen og.
Så alt er ein overgang, som reven sa då han vart flådd.

  - Livet her vest er full av regnbyger, men det har aldri hendt at dei ikkje har letta. Eg er glad for kvar regnbyge som gjev meg den ære å forsvinna, og for kvar den solstråle som unner meg litt varme.
Her gjeldt det å finna lyspunktene.