"Det er eit land som Herren din Gud har omsut for. Herren din Guds auga kviler alltid på det, frå året byrjar og til det tek ende." 5.Mos. 11.12.
Dette landet har eg fått lov å vera gjest i, ikkje berre ein gong, men heile 6 gongar. Det er ikkje meir enn nokre månader sidan sist. Det er ikkje noko stort og ruvande land. På verdenskartet er det berre som ein liten prikk,og knapt nok det. Men dei som kjenner Gud, veit at Han valde seg ut det som var lite for å gjera til skamme det som såg stort ut.
- I oktober i år fekk eg endå ein gong reisa gjennom dette landet som inneheldt så mykje bibelsk historie, og så mange arkeologiske funn frå gammal tid, som viser jødisk nærvær gjennom 3-4 tusen år. Lenge før det fanst arabarar der (såkalla "palestinarar") og endå lenger sidan det var noko som heitte islam. Landet kan kanskje sjå lite ut, men når ein reiser omkring ser ein at det er endå plass til fleire. Og landet sine innbyggjarar tek stadig imot sine eigne, frå alle kantar av verda. Dei kjem attende til landet sitt etter fleire tusen år slik det står om i Skrifta. Der er både hjarterom og husrom. Korleis dei greier å integrera alle desse folka som kjem kvart år, er ei gåte. Men det skjer og dei greier det. Løftene står fast og sjølvaste Gud står midt oppi det. Alt dette gjer at det er eit heilt spesielt land å koma til som turist, og som kristen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar