Fjellvandringa som det ikkje vart noko av....

 Eg hadde gledd meg så lenge til å ta opp att tradisjonen med fjellvandring frå hytte til hytte. Hadde planlagt alt så nøye. Planen var å kjøra til Sylane og gå ein runde der til to norske og to svenske hytter. Ei vandring eg har gjort før, i 2010 saman med Tanja. Det er eit så fint fjellområde at eg hadde lyst å oppleva det på nytt. Meininga var å gjera det i fjor, men då var det så mykje uver austafor med mykje regn, flaumar og stengde vegar, så då måtte me berre utsetja det. 

Gjorde eit nytt forsøk i sist veke. Kjørte til Stryn for å overnatta der hjå K. for så å kjøra vidare dagen etter. Men det gjekk ikkje etter planen. Var så vidt komen fram til K. Der, utanfor inngangsdøra låg ei metallmatte som skulle øydeleggja heile greia. Då Tinka gjekk over den matta, sette ho seg fast i den og reiv laus noko av ei klo på sin høgre bakfot. Ho skreik noko grusomt og blødde fælt. Med blødande bakfot gjekk ho omkring i huset og etterlet seg ein god del blod. Det var tydeleg at ho hadde det veldig vondt.

Kva no?? Mi kjære Tinka trong hjelp av dyrlege, ingen tvil om det. K. ringde etter dyrlegen som var langt vekke, men ho skulle koma innom på vegen attende. Me måtte berre venta nokre timar. 

Då dei to timane endeleg var gått, kom endeleg dyrlegen og Tinka sin fot vart salva og bandasjert. Så då var det berre å ta det med ro nokre dagar, så kanskje ho vart betre. Men ho vart ikkje noko betre i foten så eg måtte etter kvart innsjå at det var ikkje forsvarleg å ta med seg Tinka på noko fjellvandring.

Dermed måtte eg berre kjøra heim att til Bergen og la Tinka få all den pleie og omsorg som ho trong i denne situasjonen. Dagen etter heimkomst var me til dyrlegen. Der fekk Tinka medisin:  Antibiotika, smertestillande og betennelseshemmande og dessutan ein salve. Så måtte ho ha ein sokk på sin høgre bakfot når ho går ut og ha på seg ein stor skjerm inne slik at ho ikkje sleikjer seg på foten. Foten må tørka først, og så skulle kloa veksa ut att. Det kjem vel til å ta si tid, men det får me berre ta med.

Dermed vart det ikkje fjellvandring i år heller. Ein stor skuffelse.  Men slik det er no må Tinka prioriterast. Fjellvandring vart ikkje i fjor, heller ikkje i år, men kanskje neste år....?

Vel, det er noko som heiter : Alle gode ting er tre, så me lever i håpet...