Regnjakke til Tinka-vofsen

 

Det er ikkje til å koma ifrå at det er mykje regn her på Vestlandet.  Og denne sommaren har det vore i meste laget. Austlandet har vel fått meir enn rikeleg no i det siste i og med dette uveret "Hans". Så gale har det ikkje vore her omkring. Likevel kan det til tider verta i meste laget. 

Tinka må ha sine daglege 3 turar. Og får ho ikkje det, så set ho seg ned og stirer på meg til ho får det som ho vil. Eg prøver å styra unna dei verste regnbygene, men veret kan ingen styra. Ofte må me ut om det regnar aldri så mykje. 

Her ein dag såg det så fint ut då eg gjekk ut. Så eg tok sjansen på å gå ut utan regnjakke og paraply. Det skulle eg få angra. Midt under turen kom det ei forferdeleg regnbyge. Det plaska i bakken med stor styrke. Tinka og eg vart sjølvsagt våte til skinnet. Då eg kom inn måtte eg skifta alt av klede. og Tinka såg ut som ein drukna katt. Vel kan eg skifta klede, men det kan ikkje Tinka. Så det tek timesvis før pelsen hennar er tørr.    Ein gong surra eg ein gammal regnjakke rundt Tinka før turen. Det fungerte dårleg. Etter kvart har eg vorte temmeleg lei av våt hundepels...

Sjølvsagt har eg sett mange hundar med hunderegnjakke. Kanskje det hadde vore noko...?  Som tenkt så gjort. I dag tok eg turen til næraste dyrebutikk. Og der hadde dei stort utval av hunderegnjakkar. Tinka fekk prøva både den eine og den andre, og me bestemte oss for ein rosa/burgunder som hadde rette storleiken. Resultatet kan sjåast på biletet. Eg var litt spent på om den firbeinte ville godta dette plagget, men det såg ut til å gå bra. Og ho vart ikkje på langt nær så våt som ho plar verta i regnver.  Så eg har godt håp om at dette var eit godt val.

Elles har eg no fått att kjøretillatelsen. Det var i sist veke. Eg vart så glad at eg heldt på å hoppa i taket.

I går fekk eg tak i veghjelp som fekk liv i den daude bilen. Hadde lenge hatt mistanke om at bilbatteriet burde skiftast, sidan dette har vore ei plage i lang tid. Så då bilen hadde livna til, kjørte eg strake vegen og fekk det gjort. Så no framover har eg håp om at bilen vert meir påliteleg, og kjører når han skal. 

Og  Tinka, - ho går tørrare dagar i møte...