Tinka og eg går mange turar, - tre for dagen. Det er fast opplegg her i huset. Og Tinka veit akkurat kor tid det er tid for tur. Ein kan trygt sei at ho er tidsinnstillt. Viss eg ventar litt for lenge med å gå ut, så set ho seg framfor meg og stirer meg inn i augo til ho får det som ho vil. På våre turar langs vegar og fortau er det kattane som er den store interessa for den firbeinte. Ho leitar opp kvar einaste katt i nærmiljøet og ho veit så vel kvar dei bur. Og når ho har funne dei, er levenet i gang. Då skal kattane kjeftast på, skremmast og helst jagast over haug og hamrar. Eg har aldri forstått kva som er så gøy med det, men ein må vel vera hund for å forstå det.
Men no i desse dagar er det ei anna interesse som overgår alt for Tinka. Noko som skjer med ca 8 - 9 månaders mellomrom: LØPETID.
Då får ho ei voldsom interesse for det motsatte kjønn. Då er det berre hannhundar som står i hovudet på den firbeinte dama. Helst vil ho ut å springa etter hannhundar heile tida. Når det er på det mest intense vil ho ut til alle døgnets tider. Og hannhundane kjenner lukta av løpske tisper på lang avstand.
Då er det travelt å vera hundeeigar. Straks ho er komen utom døra fer ho av garde i vill fart med meg på slep. Då er det ho som bestemmer alt. Og det er ikkje lenge før ho har funne den første hannhunden. Då er den store kunst at kontakten mellom hundane ikkje vert så nærgåande at det endar med kvelpar. For det er ikkje med i mine planar.
No har det halde på slik i 2 - 3 veker, så eg reknar med at det snart går mot ein ende. Kjenner at det skal verta godt å få ein normal hund att.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar