Me har hatt ei fin roleg jul, heilt utan besøk, på koronavis. Og no har me kome fleire veker inn i det nye året 2022. Det store spørsmålet no er kva slags år som ligg framføre oss. Mest sannsynleg er det vel eit nytt koronaår me har begynt på. Den seige, langvarige pesten slepp ikkje taket med det første, ser det ut til. Det nyttar ikkje å protestera så det er berre å innstilla seg etter forholda. Me held oss fortsatt usmitta, men to personar i nær familie var ikkje så heldige. Dei vart smitta og måtte feira jul i isolasjon. Heldigvis er dei over det no. No er det nokre i O. sin familie som er smitta. Får berre håpa det beste for dei. Dessutan vert ikkje folk så veldig sjuke av den noverande varianten, og det lovar godt. Kanskje det er ein ende på elendet. Me lever i håpet...
Men det er andre trasige ting som skjer no i desse regnvåte vinterdagar: Nyhetssendingane er fulle av opplysningar om ekstremveret "Gyda" som har feia inn over kysten vår. Det har kome regn i urimelege mengder som har gjort stor skade, og verre skal det verta, seier vervarslinga. Det er ikkje så heilt gale her i Hordaland, men lenger nord på vestlandet og i Trøndelag er det betrakteleg verre.
Hurtigruta som kom hit i går, ligg fortsatt her. Og eg såg på internett at dei andre hurtigrutene ligg til kai langs heile kysten bortsett frå i Finnmark. Ikkje verdt å ta opp kampen med ho "Gyda". Sikkert lurt å venta til ho har rasa ifrå seg. Naturkreftene er ikkje til å spøkja med.
Men for oss som har hund så må ein ut. Tinka er van med tre turar pr. dag, og får ho ikkje det så seier ho ifrå. No nærmar det seg forresten tur. Den firbeinte har alt teke til å senda meg lengtande blikk. Så no er det berre å kle seg i fullt regnutstyr og la det stå til. Livet med hund kan vera friskt!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar