Midtsommar

 Det er midtsommar her i leiligheten min i nordre bydel. Alltid kjekt å koma hit når eg treng ein pause frå det travle og intense bylivet. Her finn eg roen og har naturen tett innpå meg. I staden for bilar som susar forbi, nyt eg her lyden av fuglesong og humlesurr. Veldig godt.

For to dagar sidan var det jonsokafta. Lysaste dagen i året. Pessimistane ville vel sagt at no går det mot mørkare tider, medan optimistane hadde vore glade for at no har me ein lang og fin sommar framfor oss. Begge deler er sant, etter korleis ein ser det. 

Når det gjeldt jonsokfeiring så var det smått med det her omkring. Det einaste jonsokbålet eg kom over var denne vesle utgåva av arten som ein ser på biletet. Det stod nett utanfor huset her. Der sat og ein gjeng naboar og kosa seg med grilling og annan mat. Ei slags markering om at no er det midtsommar. 

I min barndom var jonsokafta ei storhending. Bålet var stort og det var hovudsakleg borna som hadde laga det. I fleire veker føreåt hadde me vore i skogen, utstyrte med med brakasakser for å klippa brakje til å ha på bålet. Det var det mykje av, og det er det fortsatt. Og så måtte me ha eit lite bål der me kunne steikja pølser. Då dagen endeleg var der, samla naboane seg for ei koseleg feiring. Og så var det alltid kjekt å sjå dei mange båla på andre sida av fjorden.

I min vaksne alder har det vore smått med jonsokfeiring. Midtsommardagen/kvelden har vore som ein heilt alminneleg dag/kveld. Ikkje nokon spesiell markering. Men minnene etter barndomens jonsokfeiring er der fortsatt.