Då eg gjekk ut på dagens første hundelufting 1.nyttårsdag, var det ein kar som heldt på å samla saman etterlatenskapane etter det som hadde føregått om natta. Nokon må ordna opp etter festen, mumla han medan han samla skrotet opp i ei trillebår.
"Festen" undrast eg då eg gjekk vidare. Visst er det fint med fyrverkeri, men alt det som følgjer med er ein uting: Bråk, spetakkel, fyll, skader etter rakettoppskyting og millionar av kroner som går opp i røyk. Eg skjønar ikkje kva det er som er så festleg med det.
Og det er så visst ikkje ein fest for alle.
Nyttårshelga er ei stor og unødvendig liding for våre firbeinte venner. Hundeeigarar veit ein del om det. Vår vanlegvis så livsglade hund, Tinka, vert forvandla til eit ristande, skjelvande nervevrak kvar gong me går inn i eit nytt år. Dyra forstår ikkje kva som er på ferde, og det nyttar sjølvsagt ikkje å forklara dei det. Dei er berre livredde! Redselen lyser ut or augo deira!
Hadde det vore noko tak i desse politikarane våre, så hadde dei sett eit forbod mot fyrverkeri. I alle fall for privat bruk.
Eg har ein draum om ei roleg nyttårsafta. Om å få gå over i eit nytt år med stilla og ettertanke. Tenk om det hadde gått an. Det hadde vore noko å strekkja seg etter.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar