Haust ved hytta 2018

No er det lenge sidan det har skjedd noko her på bloggen min. Altfor lenge sidan. Men det betyr ikkje at det ikkje skjer noko i livet mitt. Livet går sin vante gang. Ingen dag er lik ein annan.
Vel er det så at tida går. Men tida kjem og. Den eine minutten og timen glir over i ny tid - framtid.
Då er det godt å verta minna på Jes. 43.18.
 "Tenk ikkje på det som hende før. Gjev ikkje akt på det som ein gong var. Sjå, eg skapar noko nytt!"
                         
Det er det som hender heile tida. Me får tida og framtida som gåve kvar einaste dag. Og så er det godt å tenkja på at me ikkje treng å bruka meir tid å energi på det som ligg bak. Vanskeleg fortid med sjukdom og vonde ting har det vore nok av. Men den ligg bak. Heldigvis. Framføre ligg framtida, ny og ubrukt kvar ny dag.

Og biletet viser ein stad der eg finn nye krefter til nye dagar i livet mitt. Den vesle raude hytta i skogen. Mitt sommarparadis. Der eg kan rusla omkring i skogen eller sitja og sjå ned mot sjøen.
Der det er så inderleg stillt og godt å koma når ein er lei av byen.
Der Tinka-vofsen kan springa laus så mykje ho vil.
Ja, på denne staden har eg og hundane mine hatt mange gode stunder gjennom etter kvart mange år.

Og hytta står der like traust og trygt som før. Verre er det med skytja. Ho står nok for fall. og det er nærmest eit under for kvar vinter ho overlever. Eg får stella godt med henne no før vinteren set inn. Banka spikrane godt inn (dei er på veg ut) og kanskje dekkja taket med endå ein ny presenning. Så kanskje det vert nye dagar og ny framtid også for den vesle skytja her på denne staden som betyr så mykje for meg.