Møte med enkeltmenneske

Turen til Russland er enno eit ferskt minne. Mange inntrykk, mange møte med institusjonar, kyrkjelydar og enkeltmenneske. Fattigdom, sjukdom, born som kom frå vanskelege forhold, følgje av alkohol og narkotika, lagnader av mange slag.
Korleis greier dei seg, undra eg mang ein gong. Kva er det som får dei til å vilja fortsetja livet under så vanskelege forhold ? Kvar tek dei kreftene frå ? Kvar hentar dei styrken sin ?
  - Det kunne sjå ut til at det var gudstrua som heldt dei oppe. Mange gav uttrykk for det. Folk strøymde til møtene i slike mengder som ein sjeldan ser i Norge. Og dei lytta og tok til seg som tørre svampar. Gjekk heim att med nytt mot og litt mat som me delte ut.
  - På bildet kan ein sjå ein haug med matposar som me bar inn i ei kyrkje. Det kom vel med for mange. Matposane var betalde av oss som var med på denne turen, og kjøpt inn og laga til i Russland, slik at dei fekk mat som dei var vane med.

  - Men det var møta med medmenneske som greip meg mest: Som dei to syskena på eit sjukehus/sanatorium me var innom. Den 5 år gamle funksjonshemma guten som vart stelt med og passa på av den 12 år gamle systera som han kalla mamma. Mora var død og faren var ueigna som omsorgsperson.
  - Og den vesle guten me møtte i ein avslidesliggjande kyrkjelyd.Han kunne vel vera omkring 10 år. Han hadde sjukdomen aids, og levde i uvissa om han kom til å leva opp.
  - Og gledelege møte med folk som hadde fått hjelp. Takksemda var stor og gleda overstrøymande frå mange. Nokon hadde fått økonomisk hjelp til livsnødvendig medisinsk behandling.
Andre, som ein flokk tidlegare narkomane som me møtte på eit Nytt-Liv-Senter. Dei hadde fått livet sitt forandra i møte med Jesus. Og fått eit heilt nytt liv.
 Måtte det gå dei vel vidare i livet.