Vandring i fjell

Enno ein gong fekk eg fine dagar i fjellet saman med K. Fire flotte vandringsdagar i Langsua vart det i år. Og for første gong var Tinka med oss. 

  - Føreåt for desse dagane hadde me lang kjøring. Og litt kronglete var det å finna fram. Men då fjellheimen Langsua i Gausdal Vestfjell (austom Jotunheimen) låg føre oss, var det verd all kjøring og leiting. Terrenget var tørt og lettgått, stiane tydelege og godt merkte og veret av beste slag. Ikkje ein regndråpe før me var trygt i mål. I sterk kontrast til det vasstrukne vestlandet.

Bjørk, brakje,myrull og lyng for framom der me gjekk. Friskt og frodigt for dei mange sauaflokkane. Steinete høgfjellterreng var det mindre av. 

  - I møte med sauer hadde Tinka det travelt med få sagt kva ho meinte om dei. Om ho såg på dei som venner eller fiendar, leikekameratar eller byttedyr er ikkje godt å sei. Men interessert var ho. Veldig. Kanskje gjetarinstinktet spelte inn og, halv border collie som ho er. 

  - Elles var fjellvandring rette livet for den firbeinte av oss, som oss andre. Godt å rusla av garde, heile dagane, ofte lange stunder utan at det vart sagt noko. Så koma fram ut på kveldane til hytte med mat og seng. Om nettene låg me på rekkje og rad med ukjente folk av diverse nasjonalitetar. Og Tinka låg fint i buret sjølv om ho ikkje var van med å liggja i bur.

  - Då me ein av dagane gjekk forbi eit av dei mange tjørnene der i Langsua, såg me nokre damer som tok seg eit bad. Det inspirerte meg til å ta ein dukkert sjølv. Eg plukka av meg kleda og labba uti i berre trusa. Der fekk eg meg nokre forfriskande symjeturar medan det heile vart like grundigt fotografert som alt anna.

Desse dagane i Langsua gjorde godt, slik fjellturar alltid gjer. Planar om nye opplevingar i fjellet neste år er alt i emning.

Så får me håpa at helsa heldt.

Takk for turen !