Mørketid

  - Det er så inderleg mørkt for tida. Mørkt når ein legg seg og mørkt når ein står opp. Mørkt når ein går morgontur med hunden, og det same på kveldsturen. Berre på midt-på-dagen-turen er det nokolunde lyst. Vel, "dagslyset" er eigentleg formørka av tungt regnver. Slik er det nesten heile tida. Veke etter veke. Det seiest at den nordnorske mørketida er verre, men eg veit no ikkje , eg. Oppe i nord har dei snø, og det hjelper mykje. Det hugsa eg etter det året eg budde i Tromsø.
 Her på vestlandet er det nesten berre mørker og væte. Når sola ein sjeldan gong viser seg er ho snar med å forsvinna bak skyene att. Det kan sjå ut som om sola og regnet kjempar om å spela hovudrolla. Og me veit kven som plar gå av med sigeren.

Ja, det er mørkaste tida no. At sola "snur" om få dagar er det lenge til me merkar noko til.

  - Eg ønskjer meg snø!!!
 Det hadde vore den store løysinga. Veit så vel kva for ein  vidunderleg verknad det har på humør og energi. Men veret rår eg ikkje med...
Har nok kontakta høgare makter ang ønskje om ei kvit jul. Men kva hjelper det når min prestemann ber om det motsatte. Reknar med at Gud høyrer mest på presten...