Einstabbeland

På dette biletet er det endeleg full sommar. Graset  har grønkast på kort tid, lauvet på trea har vorte tjukt og tett, og krona på verket for all frodighet kan ein trygt sei er denne livskraftige planten midt på bildet, einstabben. Han strekkjer seg høgt og frimodig og struttar av styrke i den kraftige stengelen. Strekkjer seg mot lyset og let ikkje noko koma i vegen for livsutfolding.

 Det høyrest ut som den perfekte innstilling til livet,  - eller ?

  - Problemet er at i området her ved hytta har det kome vel mange slike livskraftige vekstar. Faktisk har det auka slik siste åra at det no er store område der dei veks tett i tett og kveler skogbotnen. Andre vekstar kjem ikkje til og det har eg jammen merka på bærmengda. Den har gått drastisk ned og då vert det sjølvsagt mindre syltetøy. No må eg leggja til at einstabben skal ikkje få heile skulda. Den raskt veksande krattskogen med frodige lauvtre virkar sjølvsagt inn. Særleg bjørka valdar meg møye. Som bjørkepollenallergikar har eg eit anstrengt forhold til akkurat den tresorten. Og ofte har eg gått laus på småbjørk med brakasaksa. Har  fått full tillatelse frå grunneigar A.(broder`n)  I mine mest optimistiske stunder kunne eg tenkt meg å utrydda alt som heiter bjørk. Men då har eg nok sett meg for høge mål... 

  - Så var det einstabben att. Kva skal ein gjera med slikt ugras?  Skogen her ved hytta ser ut som eit einstabbeland. I Den Heilage Skrifta står det visstnok noko om å la ugraset veksa saman med det andre til hausten. Men der er eg ikkje einig med Bibelen. Det nyttar ikkje her i skogen. Så her ein dag gjorde eg tanken om til handling: Med ljå i handa og mord i blikket gjekk eg laus på einstabben. Heldt på i fleire timar. Det såg ut som ei slagmark då eg gav meg. Men no får i alle fall andre og meir smålåtne vekstar koma til der eg hadde vore med ljåen. For det er ikkje berre dei store og sterke som har livets rett!!

  - Til slutt må eg leggja til at dette betyr ikkje at eg oppmodar til vold og mord, viss nokon skulle tru det.

Men i einstabbeland, der går det an !