Blomar som varmar

Så var det kveld,
og sol gjekk ned,
ditt hjarta stilna,
og du fekk fred.

Eit gult, lite hus på øynæ står tomt. Ein livsvandrar har lagt ned vandringsstaven. Dei 75 åra han fekk på jorda er til ende. Kroppen kviler i jorda, men sjela er berga. Han fekk ta det rette valet til slutt.
- Ein liten flokk medvandrarar sit att med minnene, gode og mindre gode. Det gjeldt å ta vare på det gode, og overlata det som var mindre godt til Han som har den store oversikten.
- I slik ei tid er det godt å få blomar. Godt å kjenna omtanken frå andre. For livet et så skjørt. Det gjeldt å nyta det og leva medan ein lever.