Jul 2023 og nytt år 2024

Me er komne fram til årets siste dag, så dette er altså årets siste sjanse til å skriva blogginnlegg i 2023. 

Her i heimen har me feira jul i rolege former, utan dei heilt store sprell. Som biletet viser har også i år julapynten dukka opp frå bua og stillt opp på sin faste plass. Det same med mitt vesle kunstige julatre som eg har hatt i mange år. 

Biletet viser juleevangeliet, og det vart som vanleg lese då me sette oss til bords for å eta julamiddagen, altså pinnakjøtet. Det skjedde på julafta, sånn i 5-tida slik at me kunne høyra på Sølvguttane i fjernsynet samstundes. Julatradisjon det og.

Pinnakjøtet smakte like godt som det alltid gjer. Tinka fekk smaka og. Men me kan ikkje gje henne kjøtbein, for det tåler ho ikkje. Då vert det berre magasjau for den firbeinte. Men godsaker vart det likevel på Tinka. Eg hadde vore ute nokre dagar før og kjøpt julegåve til Tinka, og då vart det hundegodt på henne. Det sette ho STOR pris på. Berre eg knitrar litt med hundegodtpapiret, kjem ho som eit lyn og vil ha. Til saman fekk ho 4 hundegodt-posar, men dei er alle oppetne no. Så i romjula måtte eg ut og kjøpa meir. Tinka må sjølvsagt få sin del av godsakene....

Som tradisjonen er har eg laga smultringar, + ei lita sjokoladekake.  Og så fekk me litt julabakst av eine dottera til O. Det hadde me på eit fat på salongbordet. Men ein dag eg var ute med bosset og O. var på badet, hadde Tinka gått opp på bordet og forsynt med krumkaker og småkaker. Ho tok dei med seg på golvet og leika med dei, før ho åt dei.  Luringen...

Jaja, no er me altså komne til nyttårsafta.  Det er verste dagen i året for vår firbeinte venn. Det har med fyrverkeri og denslags smell og spetakkel å gjera. For nokre timar sidan var eg ute med henne, og då hadde smellinga teke til. Det er alltid nokon som tjuvstartar på nyttårsfeiringa. 

Eg tvilar på om det vert nokon kveldstur med Tinka i kveld. Trur ikkje det nyttar å prøva ein gong. 

Når skot og smell aukar på legg ho seg under eit bord borte i ein krok.  Og der vert ho liggjande og pesa, så stressa at det er ikkje måte på. 

Ja, det er nok mange av våre elles så harmoniske firbeinte som vert forvandla til skjelvande nervevrak på ein kveld som denne.Men me får ta det som det kjem og gjera det beste ut av det. 

I morgon er me i eit nytt år og då skal me på julabesøk på øynæ, hjå mi 63 år gamle litlasøsta m/mann og det vert sikkert kjekt. Ulempa er at dei har ein katt, og då får me gjera vårt beste for at det ikkje vert eit fæla spetakkel mellom katten og Tinka. Det vert vel katten som må forvisast til eit anna rom for anledningen. Me får sjå...

Årets julabad

 Eg har i det siste trua Tinka med at ho må i dusjen før jul og i dag skjedde det. Då eg nemnde det for henne såg ho fortvila på meg, men ho forstod at det var ingen veg utanom, og følgde meg motvillig inn på badet. Det ana meg at det kom til å verta ein kamp, og det vart det. Berre det å halda den firbeinte dama inne i dusjen var vanskeleg nok, på grunn av stadige fluktforsøk. Men det gjekk på eit vis. På biletet har ho fått kroppen såpa inn, og så var det å prøva å få denne byskiten ut av pelsen. Det tok si tid, for ho var dugeleg skiten. Har ikkje vaska seg på uminnelege tider. Blikket ho sendte meg seier vel noko om at no må eg sjå til å verta ferdig med dette tullet. 

Likevel fann ho seg i det. Etter å ha massert skiten ut av pelsen var det å skylja ut såpa, og det tok si tid fordi den firbeinte  tøtta var svært lite samarbeidsvilleg. Og rista seg gjorde ho i tide og utide. 

Etter litt tørking ropte eg på O. og fekk han til å opna altandøra for å få "badeengelen" ut for å rista seg. Etter ein god del risting, kunne me endeleg sleppa henne inn att i heimen. 

No går ho omkring og luktar så godt at det er ein fryd. Så no kan jula koma....

Førejulstid

 No nærmar det seg jul endå ein gong. Om fire dagar er det julafta, då må eg ha kome i hamn med alle gjeremål før høgtida. Eg ligg i grunnen godt an der. Gjer ikkje så mykje ut av det i grunnen, men litt vert det i alle fall. Biletet viser årets heimalaga julakort som eg sender omkring til slekt og venner. Her ligg det oppå adventsløparen på salongbordet.  Det er desse korta eg har site og skrive den siste veka. Men den jobben er så og sei gjort no. Pinnakjøtet er kjøpt inn og så har eg begynt å baka litt, særleg smultringar. Det er tradisjon.  Og så litt anna.

Ein ting må eg få gjort før jul: Tinka må i dusjen. Ho er så inderleg full av byskit, at det er ikkje veg utanom. Det er noko ho ikkje kan fordra. Og det kan verta ein kamp, har eg erfaring med. Må berre få det gjort i morgon den dag.

Og så vert det nokre julabesøk hjå O. si slekt. Og eit julabesøk hjå den 63 år gamle litlasøstå på øynæ på første nyttårsdag.

Elles tek me sikte på ei roleg julafeiring her i heimen for O. meg og Tinka-vofsen. 

Veret kunne vore betre. Eg har lyst på ei kvit jul, men slik ser det ikkje ut til å verta på desse kantar av landet. Så ein får berre ta det ein får og gjera det beste ut av det. Og hyggja oss så godt me kan i drittveret. 

Den første snøen i 2023

 Slik såg det ut utanfor inngangen i går tidleg då eg skulle ut på dagens første tur med Tinka. Det hadde snøa ein del om natta, og det lyser opp no på den mørkaste tida av året. Dermed var sesongens første snømåking i gang, men påfølgjande strøing og ikkje minst den overdrivne saltinga som dei driv med her i denne byen.

Det vart ingen blogg-skriving i verken september, oktober eller november. Men no er eg i siget att. Har vore så oppteken av lesing. Eg går i fast rute til og frå biblioteket nesten heile tida. Har lese 76 bøker så langt i dette året. Så får me sjå om eg greier å slå rekorden frå fjoråret. Då vart det 82 bøker for heile 2022.  Periodane med slik sprenglesing varierer. Men så har eg periodar med strikking og brodering. 

Snøen som kom i går natt blanda seg fort med salt og regn og vart etter kvart ei slapsete blanding som fort forsvant. Men no i denne stund snøar det det tett utanfor vindaugo her. Kan eg håpa på skiføre ? Det er nokre år sidan skia var i bruk...  Får sjå...

No har me så vidt teke til med advent, og då er det den tradisjonelle julepostskrivinga. Og det ser eg fram til. Veldig kjekt!