Jul i stova

 Så vart det jul i år og. Etter ei adventstid med dei vanlege juleførebuingane, var endeleg julekvelden der i går. Då Sølvguttane song jula inn på fjernsynet, sette me oss til bordet, O. og eg. Tinka la seg under bordet, slik ho har for vane når me et. Først las me juleevangeliet, slik tradisjonen er, og så gjekk me i gong med julekveldsmåltidet, pinnakjøtet, som hadde stått og kokt i timesvis og spreidd den gode julelukta i vår vesle heim. Det smakte like godt som det alltid gjer. 

Etterpå sette me oss i godstolane våre og gjekk i gong med julelitteraturen, dei vanlege julehefta som me alltid må ha. Heilt frå barndomen har eg vare van med "Smørbukk" og "Tuss og Troll" , og desse hefta hadde eg sikra meg i god tid føre jul.  O. har sine favorittar som han hadde vore ute og kjøpt. 

På salongbordet hadde me plassert eit fat med smultringar og kokosmakroner, og ei skål med sjokolade. Så alt var lagt til rette for ei god kosestund med lesestoffet. Innimellom såg me litt på fjernsyn, på juleprogram og høyrde på julasongar der. 

Då julegåvene vart opna dukka det opp meir lesestoff. Det passa godt for oss to som likar så godt å lesa. No har me sikra oss mange gode lesestunder i jula og inn i det nye året som snart kjem. Tinka fekk sjølvsagt julegåver og: Julegodt for hundar. Det vart ho veldig glad for og viste det tydeleg. Ho fekk tigga til seg noko av det med det same. 

Ut på kvelden var det tid for kveldstur med Tinka. Eg hadde tenkt å gå nordover slik me plar. Men det ville ikkje Tinka ha noko av. Ho sette seg på bakføtene og drog i bandet. Det var tydeleg at ho ville i motsatt retning, mot Torgallmenningen. Ja vel, tenkte eg, då får me gå dit då. Og Tinka gjekk lukkeleg i veg med meg på slep. På Torgallmennningen var det ikkje ei sjel å sjå. Alle var nok heime og feirde jul.

Men Tinka ville vidare, mot Festplassen. Der høyrde me brått ei romstering i eit boss-spann. Då vakna jaktinstingtet hjå Tinka. Ho skulle straks dit, og det viste seg å vera byens rotter som feirde jul, på sitt vis, på evig jakt etter mat. Me rusla vidare og opplevde det same med fleire andre boss-spann. Tinka vart oppgira og ville straks TA dei. Brått sprang ei rotte over fortauet rett framføre oss. Ja, me har høyrt om rotteproblemet i nyhetene. No har eg sjølv sett det. 

Når katten er ute går musene på bordet, heiter det. Her er det sameleis. Når folk held seg unna, kjem rottene. Og på julekvelden vil dei og feira, med litt ekstra god mat. Det er sikkert ein del av det slaget å finna der folk kastar av sitt overflødige gods, i boss-spanna. 

Tinka og eg ønskte rottene god jul og rusla heim att, på den uvanleg rolege julekvelden midt i byens sentrum.