64 år

 Det er kveld på min 64. fødselsdag. Min kjære O. og eg har hatt ein god dag med ei fin lita feiring. Eg har altså vorte ei godt vaksen dame på 64 år. Er det så mykje å feira at ein vert eldre? Sei det...

I alle fall vart eg fødd for 64 år sidan, og har fått leva så mange år. Ikkje alle får det. Det er ikkje alle som får lov å verta fødde ein gong. Abort tek livet av så mange. Men eg har fått leva. Det vart eit kronglete liv, særleg i unge år. Men det har lysna etter kvart. No har eg eit godt liv saman med min kjære mann. Det gjeld å ta vare på kvar dag me får saman. Så får det så vera at åra set sine spor med stadig gråare hår og fleire rukker i ansiktet. Det er og ein del av livet.

Me tek det roleg med feiringar her i huset, men eg bakte denne kaka i går slik at fødselsdagen min vert litt annleis enn andre dagar. Kaka var god den, og ei av O. sine døtre kom innom og fekk smaka. Ho hadde med seg gule tulipanar som no står på bordet her og lyser opp. Passar godt no til påske. 

Og så er det så kjekt med alle meldingar og telefonsamtalar eg har fått i løpet av dagen. Veldig kjekt å verta hugsa. Gode venner er gull verdt. 

Eg gler meg over at eg har god fysisk helse, slik at eg får gå turar i skog og fjell. Det betyr mykje. Det er alltid nye naturopplevingar å få med seg. Og så har eg alltid så god turkamerat i Tinka.

I morgon tek eg til på resten av livet mitt. Er innstillt på å få mest mogeleg ut av det. Spennande....