Vår med bismak

Denne blomsterenga er å finna ein stad her i vårt nærmiljø. Gras, engkarse og løvetann i full blomst. Ja, no er det fine dagar. Solskin og opphaldsver har me hatt i fleire veker. Me går turar med Tinka utan regnfrakk og paraply. Herleg!

I naturen livnar alt til etter vinteren. Det vart ein heller mild vinter i år. Vintrane vert meir og meir slik. Det er noko som er i ulage. Men me må berre ta det som det er. Og no er det altså vår. Dei siste dagane har eg kunna gå ut i berre t-skjorta.
Godt å sjå på alt som spirer og gror. I alle fall nesten alt. No er det bjørka eg tenkjer på. Ho spirer og gror i meste laget, med raklar og pollen og alt som høyrer med. Det er dette som valdar meg møye i desse dagar. Bjørkepollenet legg seg inni nasa, nede i halsen og ikkje minst inne på augo. På sistnemnde staden ligg det og klør og svir så det er til å verta galen av. Den einaste trøysta er at det er forbigåande. Eller som reven sa då han vart flådd: Det er ein overgang.

Om nokre veker er det verste over. Då kan ein leva normalt att. Men det er hardt når det står på. Då kunne ein ønskja seg langt vekk. Til bjørkefrie område i verda, kvar no det måtte vera.

Forresten så skal me ut og reisa i morgon, O. og eg. Og det kunne ikkje passa betre. Håpar berre det er  ein stad utan bjørk me skal til. Det veit eg ikkje noko om på dette tidspunktet. Får berre venta og sjå.

Min 61-årsdag

Det treng ikkje vera "store" eller  "runde" dagar for at me kan feira dei. Her i huset feirer me det meste som går an å feira. Inkludert Tinka sin fødselsdag. Sjølvsagt.

Men i dag var det min tur. Biletet viser det som min kjære O. var ute og kjøpte til meg i dag på min sekstiførste fødselsdag: Roser og marsipankake.  Snille mannen min. 

Det vart ikkje feiring med lang fin tur som i fjor. I år gjorde me det litt enklare. Me tok ein liten spasertur til hurtigruta som ligg til kai her i vårt nærmiljø.  Dagens hurtigrute var MS Nordkapp. Der kjøpte me oss ein god middag, og fekk oss ei koseleg stund medan me kika på turistane som kom ombord og som hadde ei lang fin reise langs kysten føre seg. Eg kjende reiselysten, og skulle gjerne vore med. Men i dag fekk me nøya oss med den gode middagen og ei lita omvisning på det fine nyoppussa skipet.

No i kveldinga forsynte me oss av den gode kaka som O. hadde kjøpt. Ein velsmakande avslutning på ein vellukka dag.

Snart skal me til å feira påske. Endå ei feiring altså. Denne gongen med svært fine vermeldingar.  

Ja, våren er verkeleg komen !

Ny tid

Dette biletet vart teke i ei snøbyge for ca ein månad sidan. 

Min kjære leilighet kan sjåast som nr. 2 frå venstre øvst. Han vart kjøpt for over tretti år sidan eit halvt år etter at eg kom flyttande frå Sogn og Fjordane. I mange år var han min vesle heim fram til eg gifta meg i 2012 og flytta heim til min kjære O. Men leiligheten min forsvant ikkje dermed ut av livet mitt. Heldigvis. Eg såg det som ei grei pengaplassering, ettersom eg ikkje har lån på han, å ikkje selja han, men heller leiga han ut. Det har eg gjort i nokre år, og fekk etter kvart tre leigebuarar (ein om gongen, sjølvsagt) To av dei var greie å ha med å gjera, men ein av dei,  ei dame i 40-åra, var nok ikkje heilt god, for å sei det fint. Den tida gjekk eg med høge skuldrer, bekymra for kva ho kunne finna på. Etter den røynsla, bestemte eg meg for å slutta med utleige. Då det var avgjort kunne eg senka skuldrane. No har O. og eg tenkt å bruka han sjølve, i tillegg til heimen vår i byen. Vera litt her og litt der.

 For berre eit par månader sidan såg huset heilt annleis ut. På grunn av slitasje, vart det sett i gang ei storstillt oppgradering i heile burettslaget. Alle altanane vart glasa inn. Og då vart det altså som vist på biletet. Uvandt, men fint. På ein måte kan det så ut som eit treetasjes drivhus. Men eg ser at det er meir praktisk og ein klar forbedring.

Innandørs er det og stor forandring. Eg har brukt heile siste året til oppussing. Etter tretti år utan at eg har gjort noko særleg, var behovet stort. Tømrar A. (broder`n) fekk oppdraget med tømrararbeidet. Elles har eg hatt både rørleggjar, murar, golvleggjar og elektrikar. Og resultatet har vorte så fint, så fint. Nytt bad, nytt kjøkken, og store forandringar på soverom, vaskerom og i stova. Ein grei og fornuftig måte å bruka sparepengane på. No held me på å innreia heimen med litt nye møblar og alt som skal til.

Staden ligg så roleg til, eit stykke unna trafikken. Og eg ser alltid fram til å koma dit, vekk frå byen. Det gjer så godt.
Så det skal verta veldig kjekt å ta den "nye" ekstra heimen i bruk.