Over bekken etter vatn

Dette er Tinka, vår kjære firbeinte familiemedlem. Då ho kom til oss, eitt år gammal, var ho ikkje heilt fullvaksen. Vill og full av energi var ho som andre unghundar, og elska å springa omkring med hundevennene sine. No har ho rukke å verta tre og eit halvt år  og er dermed å rekna som vaksen. Har roa seg ein del. Men ho gjer framleis sitt beste for å få fart på sine eigarar. Ofte slengjer ho leikane sine rundt seg og ser forventningsfullt på oss. Då er det tid for leik.

Ho har nok knytt seg mest til meg. Det er eg som gjev henne mat og som går dei fleste turane med henne. Og når eg ein sjeldan gong går ut utan henne, ligg ho i gangen og ventar på meg. Når eg går på badet, ligg ho ofte utom badedøra og ventar.

Då ho kom til oss, merka me fort at det var ein klok og intelligent hund me hadde fått i huset. Ho lærer lett og forstår det utrulegaste,
og sjølv gjer ho seg forstått med berre eit blikk. Ho ser på oss på sine forskjellege måtar og er van med at me forstår kva ho vil.

Men ho har sine vanar og. Ein vane me undrar oss litt over er at når ho vil drikka, går ho ut på altanen og drikk or blomsterpottene, endå ho har ei skål med vatn ståande på kjøkkenet. Me har nok prøvd å få henne til å drikka på kjøkkenet, men har ikkje lukkast med det enno. Etter kvart sette me ein liten plastbalje med vatn der ute på altanen, slik at blomane  får ha vatnet sitt i fred. Og det vart godteke. Maten sin et ho på kjøkkenet, men vasskåla som står nett attmed, går ho galant forbi og ut på altanen og drikk der. Ho går rett og slett over bekken etter vatn.

Dette går vanlegvis greitt. Verre vert det når det som no vert vinter og vatnet hennar frys til is og gjerne med snø oppå. Då må ho vel kunna drikka på kjøkkenet, tenkte me. Men nei. Då grev ho fortvila gjennom snø og is slik som på biletet over. Og lukkast ikkje det så ventar ho til neste tur og forsyner seg av sølepyttar o.l. langs vegen.  Heller det enn å drikka på kjøkkenet.

Ein kan undra seg over kva som skjer i eit lite hundehovud. Men så lenge Tinka synest det er greitt, får det berre stå til. Så får me sjå om ho kjem på andre tankar i framtida.