5 års bryllaupsdag

Tenk at no har O. og eg vore gifte i 5 år !  Det har vore 5 gode og innhaldsrike år, fyllt av gode stunder gjennom kvardag og helg, husarbeid og matlaging, turar og opplevingar, diskusjonar og ting me har vore usamde om, kos, kjærleik i mange former, og mange, mange fine samtalar. 

  - I skrivande stund er det 5 år og 2 dagar sidan den forrykande regnversdagen me vart vigde. Regn har me hatt rikeleg av både før og etter, men den væta som kom ned den dagen slo alle rekordar. Så mykje regn kom det på bryllaupsdagen vår at det vart avisskriverier av det. Men regn på ein slik dag skal visst tyda lukke, er det ikkje så ? I vårt tilfelle kan det stemma.

  - På dagen vår var eg ute og kjøpte ein bukett med "brudeslør" (bildet over) Det skulle vel passa bra på ein slik dag. 

Deretter gjekk min kjære O. ut og kjøpte ein bukett med raude roser. Saman med brudesløret tok det seg godt ut,men måtte fordelast i to vasar. 

Og kortet var adressert til oss sjølve frå oss sjølve. 

  - Ut på ettermiddagen pynta me oss for å gå ut og eta. Me gjekk ned til kaien og ombord i ein heilt spesiell båt som i min barndom gjekk i rute inne i ein viss fjord, men som no fungerer som flytande restaurant. Utanpå er båten heilt lik som eg hugsa han frå 60-talet. Men inni fint ombygd til formålet.

Me fekk oss eit bord for to på dekk, og medan båten glei frå kai i solskinet, fekk me forsyna oss av den flotte menyen av sjømat.

Ein og ein halv time i den varme seinsommarsola med den finaste utsikt gav god matlyst. Og dei fine omgjevnadane var ei nydeleg ramme for feiringa vår.

No sit me her i stova vår og nyt synet av dei fine blomane våre og ønskjer oss mange fleire gode år og stunder saman med

-    kvarandre.

Moltekrem

 

Her ser mine blogglesarar ei skål med moltekrem. Ser det ikkje freistande ut ? Det er ikkje ofte ein kjem over molter i så store mengder at ein kan laga noko av dei. Sjølv har eg berre oppdaga ei og anna einsleg utgåve av arten på mine vandringar i fjellet. Mange har vel moltestader der dei plukkar kvart år, og som dei sikkert er nøye med å halda hemmeleg frå år til år. Forståeleg nok.

  - Men så var eg så heldig å få eit heilt glas med moltesyltetøy frå ei viss dame i nabofylket. Det har me kost oss med gjennom mange frukostar sidan. Og noko av det vart, som de ser, til moltekrem.

Ein kjempegod dessert til nyting for ganen i fleire dagar her hjå oss.

  - Elles har det vore dårleg med bær denne sommaren som har vore ekstra våt og kald. Har funne litt blåbær og endå mindre bringebær, men ikkje nok til å fylla syltepanna, i alle fall ikkje enno. Leitar litt rundt omkring, men førebels kosar me oss med det me fekk frå nabofylket og sender varme tankar nordover til ho som hadde plukka og sylta og gjeve oss denne gode smaken av sommar. Og syltetøyet skal nytast til siste dråpe. Det same med resten av sommaren og det vesle han gjev oss av sol og varme.

Vandring i fjell

Enno ein gong fekk eg fine dagar i fjellet saman med K. Fire flotte vandringsdagar i Langsua vart det i år. Og for første gong var Tinka med oss. 

  - Føreåt for desse dagane hadde me lang kjøring. Og litt kronglete var det å finna fram. Men då fjellheimen Langsua i Gausdal Vestfjell (austom Jotunheimen) låg føre oss, var det verd all kjøring og leiting. Terrenget var tørt og lettgått, stiane tydelege og godt merkte og veret av beste slag. Ikkje ein regndråpe før me var trygt i mål. I sterk kontrast til det vasstrukne vestlandet.

Bjørk, brakje,myrull og lyng for framom der me gjekk. Friskt og frodigt for dei mange sauaflokkane. Steinete høgfjellterreng var det mindre av. 

  - I møte med sauer hadde Tinka det travelt med få sagt kva ho meinte om dei. Om ho såg på dei som venner eller fiendar, leikekameratar eller byttedyr er ikkje godt å sei. Men interessert var ho. Veldig. Kanskje gjetarinstinktet spelte inn og, halv border collie som ho er. 

  - Elles var fjellvandring rette livet for den firbeinte av oss, som oss andre. Godt å rusla av garde, heile dagane, ofte lange stunder utan at det vart sagt noko. Så koma fram ut på kveldane til hytte med mat og seng. Om nettene låg me på rekkje og rad med ukjente folk av diverse nasjonalitetar. Og Tinka låg fint i buret sjølv om ho ikkje var van med å liggja i bur.

  - Då me ein av dagane gjekk forbi eit av dei mange tjørnene der i Langsua, såg me nokre damer som tok seg eit bad. Det inspirerte meg til å ta ein dukkert sjølv. Eg plukka av meg kleda og labba uti i berre trusa. Der fekk eg meg nokre forfriskande symjeturar medan det heile vart like grundigt fotografert som alt anna.

Desse dagane i Langsua gjorde godt, slik fjellturar alltid gjer. Planar om nye opplevingar i fjellet neste år er alt i emning.

Så får me håpa at helsa heldt.

Takk for turen !