17.mai - fjelltur

No er det så lenge sidan som over to månader sidan det skjedde noko her på bloggen. Det siste innlegget var om hurtigruteturen i februar og om manglande vinter og snø. Sidan det har mykje skjedd. Vinteren har

gått over i vår og sommar. Og eg har forlengst sleppt taket i det vesle som var av vinter.

Det var ingen snø som måtte smelta, så våren kom tidleg. Først snøklokker, så krokus, påskeliljer og kvitveis. Så følgde årets nye grøne gras og sjølvsagt løvetann. Det var som om me kunne sjå forandring frå dag til dag her me bur, til tross for at me bur i sentrum av Norges nest største by.

Dei mange grøntareala i området hjelper på trivselen for denne utflytta striladama.

  - Så kom 17.mai, - den første saman med Tinka. Ho fekk på seg 17.mai-sløyfa og var så fin , så fin. Eigentleg skulle eg kledd meg i bunad slik eg plar på den dagen, men ikkje i år.  I staden tok eg på meg treningsdrakta og labba til fjells. Saman med Tinka, sjølvsagt.

 I byrjinga hadde eg ikkje noko spesielt mål. Det viktigaste var å få vera ute i det fine varme veret. 

Det enda med at eg gjekk over vidda. Og det var forbausande mange som var ute i same ærendet på nasjonaldagen. 

  - Det var dette eg hadde behov for på årets 17.mai. Ein skikkeleg fjelltur. Så reknar eg med at neste år stiller eg i bunad på nasjonaldagen med feiring på meir tradisjonelt vis.