Blomar som varmar

Så var det kveld,
og sol gjekk ned,
ditt hjarta stilna,
og du fekk fred.

Eit gult, lite hus på øynæ står tomt. Ein livsvandrar har lagt ned vandringsstaven. Dei 75 åra han fekk på jorda er til ende. Kroppen kviler i jorda, men sjela er berga. Han fekk ta det rette valet til slutt.
- Ein liten flokk medvandrarar sit att med minnene, gode og mindre gode. Det gjeldt å ta vare på det gode, og overlata det som var mindre godt til Han som har den store oversikten.
- I slik ei tid er det godt å få blomar. Godt å kjenna omtanken frå andre. For livet et så skjørt. Det gjeldt å nyta det og leva medan ein lever.

Sommarminne

Ein sommar er over. Ingen tvil om det. I går gjekk siste sommardag over i historien. I alle fall viss ein ser på kalenderen. Solstrålane er ikkje så varme lenger. Eit haustleg drag i lufta har teke over. Tanja og eg har enno ikkje avslutta hyttesesongen. Den vil me strekkja så langt me kan ut i september.
- Men om sommarens timeglas har runne ut, så sit me att med mange gode sommarminne. Fotoapparatet er stappfullt av dei. Noko me skal ta fram og varma oss på utover ein lang og mørk haust: Der har me foreviga minne av blant anna turar i nærmiljø og nabokommunar. Og ikkje minst sommarens høgdepunkt: Fjellvandringa frå hytte til hytte i Sylane. Den er spesielt godt dokumentert i fotogalleriet til Tanja og meg.
- Forresten så er det ikkje lenger berre Tanja og eg. Det har forlengst kome ein annan inn i biletet. Ein som me set veldig stor pris på og som me gler oss til å ta med inn i framtida.

- Me tre ser fram til ein spennande haust i lag, der høgdepunktet vert mitt eldste tantebarn sitt bryllaup om ein månads tid. Me gler oss !!