No i det siste har me vestlendingar vorte velsigna med stadig fleire dagar med fint ver. Og då tenkjer eg sjølvsagt på å koma meg opp til fjells. Min trufaste medvandrar i fjellet, Tinka, merkar fort når det er fjelltur i vente. Det er berre å sei "tur" så hoppar ho omkring i vill glede. Når eg pakkar sekken og lagar niste, har ho forlengst forstått kva som skal skje.
For akkurat ei veke sidan gjekk ferda mot ein av byens sju fjell, som vanleg. På veg oppover fekk eg auga på denne vesle heimen for ein eller fleire av våre fjørkledde venner. Vanlegvis byggjer dei reir i trea, men denne vesle heimen hadde nok fuglane fått hjelp av oss menneske til å byggja. Fin og fargerik var han og. Då eg gjekk forbi kunne eg ikkje sjå dei som budde der, men dei var sikkert ikkje langt vekke.
No er påskehøgtida over for denne gongen og kvardagen er attende. Me har gått over til sommartid og det merkast. No er det lyst når Tinka og eg er ute på våre tre daglege turar. Me slepp å utstyra oss med refleks før ut på hausten. Godt med den lyse årstida. Skal prøva å koma meg opp i terrenget litt oftare no. Treng å gjera noko med kondisen no når det nærmar seg sommar. Eg må koma meg ut når regnet held seg vekke, og det er no ikkje så altfor ofte. Det gjeld å halda auga med vermeldinga og satsa på fine dagar.
