For nokre dagar sidan oppdaga O. og eg at me hadde fått ein gjest av dei sjeldne. Gjesten hadde sett seg fast oppe i taket i stova. Det er ikkje lett å sjå kva biletet viser, men det er altså ein snigel, med hus og det heile. Kor lenge han har stått der, veit me ikkje, men då O. heva blikket ein dag vart den ubedne gjesten oppdaga. Skal sei me vart overaska! Det er interessant med dyr av forskjelleg slag, men dette slaget kan eg styra mi begeistring for. Eller rettare sagt: Eg har eit svært anstrengt forhold til sniglar og makkar og liknande. Så denne ekle skapningen ville eg aldeles ikkje dela heimen min med.
Eg har ein vane (eller uvane) med å fotografera det meste som eg møter på min veg, og det gjorde eg denne gongen og. Då fotograferinga var unnagjort, gjorde eg kort prosess: Tok tak i snigelen og kasta han ut altandøra. Best å få det gjort før min blauthjarta ektemann skulle finna på å tilby "gjesten" permanent opphald med kost og losji og det heile. I motsetning til meg synest han det er svært interessant med slike skapningar, av ein eller annan merkeleg grunn.
Korleis snigelen har komen inn til oss er meg ei gåte. Me bur tross alt i 4. etasje. Har han verkeleg klatra opp etter husveggen og snikt seg inn altandøra eller kva? Det får me nok aldri vita, for no har eg , som sagt, kasta han ut. Det skulle ikkje forundra meg om han tek same turen ein gong til opp etter husveggen, men då vert han sendt i retur endå ein gong. Det skal eg syta for.
