På det meste var det over 6000 slike små raude rom spreidd over heile landet. No er det berre 100 att. Kvar har sin eigen historie om ei tid då ein ikkje kunne ta telefonen i lomma.Heldigvis var det ein eller annan som fann ut at desse fortidsminna måtte takast vare på. Så i 2007 vart dei verna som kulturminne.
Summetonen er forlengst vekke, og i mange år berre stod dei der, desse kioskane, tilsynelatande til ingen nytte. Ny teknologi har gjort dei overflødige.
Men så er det noko som heiter gjenbruk. Telenor,som eig kioskane, har i samarbeid med dei lokale biblioteka fyllt dei med bøker.
"Gje ei bok, ta ei bok" står det utanpå. Og slik fungerer det: Ein kan setja frå seg ei bok ein har lese, og ta ei som ein ikkje har lese. Praktisk og nyttigt. Særleg i ei tid då biblioteka har vore stengt p.g.a. koronaviruset. No har riktignok biblioteka opna att, men desse lesekioskane har kome nærare inn på folk og gjort bøker endå meir tilgjengelege. Her i byen er det fem slike lesekioskar, og alle er i gangavstand frå her eg bur. Og sjølvsagt har eg nytta meg av dei.
Så får me håpa at dette vert nytta slik det var tenkt, og ikkje misbrukt på nokon måte.
Eg synest det er så triveleg å passera desse "bokstasjonane" på mine daglege turar med hunden.
Bøker er viktige i kvardagen. Det må ein ha.
