Mi kjære Tanja, verdens beste hund, er ikkje lenger i blant oss.
Ho forlot oss for nokre dagar sidan, like stillt og fredeleg som ho hadde levd. Og tida var inne. Ingen tvil om det. Med sine 15 år og 3 mnd fekk ho eit uvanleg langt hundeliv. Og eg var så heldig som fekk ha henne i 9 år og 4 mnd.
- Tanja har vore sterk og hatt ei god helse, men for nokre veker sidan tok ho til å skranta. Gjekk og trava att og fram i leiligheten og fann ikkje roen. Søkte oppmerksomhet heile tida, og ville helst sitja på fanget og liggja i senga saman med oss.noko ho ikkje har prøvd på før.
Hadde ho smerter? Var det det ho ville sei oss? Ting kunne tyda på det. Etter ein tur på dyreklinikken, fekk me vita etter blodprøvar at noko var gale med bukspyttkjertelen. Og sikkert meir i samband med det. Etter eit par dagars betenkningstid, valde med me å avslutta livet hennar. Ei forferdeleg tung avgjerd. Men me ville ikkje at ho skulle lida meir enn det ho alt hadde gjort. Så Tanja fekk sovna inn der på dyreklinikken, med armane mine rundt seg. Det gjekk så fint og forsiktig for seg. Og heilt utan smerter og ubehag for Tanja.
No har ho fått si grav ved hytta, attmed sin forgjengar.
- Tanja har funne fred. Men tomrommet og saknet er stort etter henne. Tårene sit laust i slike tider.
Eg får aldri att ein hund som Tanja.
Ho forlot oss for nokre dagar sidan, like stillt og fredeleg som ho hadde levd. Og tida var inne. Ingen tvil om det. Med sine 15 år og 3 mnd fekk ho eit uvanleg langt hundeliv. Og eg var så heldig som fekk ha henne i 9 år og 4 mnd.
- Tanja har vore sterk og hatt ei god helse, men for nokre veker sidan tok ho til å skranta. Gjekk og trava att og fram i leiligheten og fann ikkje roen. Søkte oppmerksomhet heile tida, og ville helst sitja på fanget og liggja i senga saman med oss.noko ho ikkje har prøvd på før.
Hadde ho smerter? Var det det ho ville sei oss? Ting kunne tyda på det. Etter ein tur på dyreklinikken, fekk me vita etter blodprøvar at noko var gale med bukspyttkjertelen. Og sikkert meir i samband med det. Etter eit par dagars betenkningstid, valde med me å avslutta livet hennar. Ei forferdeleg tung avgjerd. Men me ville ikkje at ho skulle lida meir enn det ho alt hadde gjort. Så Tanja fekk sovna inn der på dyreklinikken, med armane mine rundt seg. Det gjekk så fint og forsiktig for seg. Og heilt utan smerter og ubehag for Tanja.
No har ho fått si grav ved hytta, attmed sin forgjengar.
- Tanja har funne fred. Men tomrommet og saknet er stort etter henne. Tårene sit laust i slike tider.
Eg får aldri att ein hund som Tanja.
