Dette er draumen. Tørr fin snø i rikelege mengder. Sol frå klår himmel som får snøen til å glitra som diamantar. Eit skispor som strekkjer seg oppover i terrenget. Ei jublande glad Tanja som spring laus ved sida av. Alt er berre lyst og fint. Og det gjer så godt !
Eg sit heime i stova og tenkjer attende på denne skituren i fjor og ønskjer så inderleg at det skulle vore slik no. Men slik er det ikkje. Langt ifrå. Det har regna i lang,lang tid. Haustregnet gjekk over i juleregn, som fortsatte i januarregn. Og ingen ting tyder på at veret skal forandra seg med det første. Slik har det vore månad etter månad. Å sjå på vermeldinga er trøsteslause greier. Kva skal ein vel gjera når ein er så lyshungrig og ønskjer så gjerne ein skikkeleg vinter med snø og kuldegrader...Eg håpar og lengtar og ønskjer og ber om snø.
Men kva hjelper det når eg har ein mann som ber om det motsatte?
Stakkars Gud som har så mange forskjellege bøner å forholda seg til. "Til lag såt alle kan ingen gjera".
Men før eller sidan må det vel verta eg som får ønskjet mitt oppfyllt....?
Eg set meg godt til rette i stolen og håpar, ønskjer, lengtar og ber vidare.................................
