Kamp for livet

  

Stakkars hagen min og alt som er der. Ikkje godt å vera der på ein dag som denne. Stiv og til dels sterk kuling frå sør gjer livet til ein kamp for blomar og poteplantar som er så "uheldig" å veksa tre etasjar over bakkenivå. Den kraftige vinden riv og slit, pustar og bles med alt han har av krefter og energi. Og når ein er nøydd til å leva utandørs, må ein berre stå striden ut og håpar at ein kjem frå det med liv og helse i behald.
Hadde det berre vore betre ver i sikte... Men så vel er det ikkje. Store nedbørsmengder og kraftig vind er det me kan venta oss no dei næraste dagane. Poteplantane har lagt seg heilt på skrå, og blomane vert hardt medfarne. Den som strevar mest er ei nydeleg rosebuske med kvite roser. Sjølv om eg har støtta henne opp med pinnar, er det ikkje godt å veta kva som vert utfallet av kampen.

Dramatikken på altanen minner litt om datoen i dag: 22.juli. Eittårsmarkeringa for ein annan og langt meir krevande kamp  -   med ufattelege konsekvensar for dei som vart råka. For oss andre gjeldt det å leva og gleda seg over livet her og no. Framtida veit me ingenting om. Heldigvis.  

Ubeden gjest

Denne sleipe skapningen kom i min veg no ein dag då eg skulle ut. Eit godt stykke oppe på inngangsdøra nede i 1.etasje, litt ovanfor handtaket hadde han snigla seg oppover.  Enkelte skyr ingen midlar når det gjeldt å koma seg opp og fram her i livet. Og denne karen hadde tydelegvis høge mål. Kor høge veit eg ikkje, då eg ikkje hadde interesse av å finna ut kvar han hadde tenkt seg.  Håpar berre at han vart oppdaga og sendt i retur før han nådde opp til meg i 3.etasje !